Chrześcijaństwo od strony technicznej

 

 

Większość osób czytająca tego bloga została prawdopodobnie wychowana w rodzinie katolickiej, co za tym idzie, powinniście być tymi barankami czy tam owieczkami.  Pomijając fakt , że większość zagorzałych wyznawców  chodzi do kościoła jedynie  w Wielkanoc i Boże Narodzenie + okazyjne wesela i pogrzeby, a ksiądz ma Was gdzieś, chyba, że pomachacie mu plikiem gotówki przed nosem, to czy w ogóle wiecie jak wykreowano obraz świata, w który wierzycie?

Zacznijmy od tego, że większość (podobno wszystkie, ale tak jest bezpieczniej) religii ma kilka wspólnych cech min. opis stworzenia świata, kreacja  człowieka, zapowiedź końca świata oraz informacja o tym co czeka ludzi po śmierci. Ja skupię się na tej ostatniej rzeczy, ale przed tym krótka lekcja historii.

Początkowo religia chrześcijańska miała być jedynie dla biedoty, która pracowała (często niewolniczo) u swoich panów. Jako osoby posiadające niski status  społeczny nie mogli uczestniczyć w rytuałach . Postanowiono więc odpowiedzieć na ich potrzeby.  Po przemęczeniu się w realnym życiu, miała czekać ich nagroda pośmiertna. Po umocnieniu się, Kościół postanowił być  bardziej otwarty. Wiadomo przecież, że im więcej wyznawców, tym więcej pieniędzy dla kapłanów. Każdy mógł być barankiem wiedzionym przez pasterza. Zasady gry uległy znacznej zmianie  w momencie, gdy organizacja zyskała znacząco na sile. Wraz z rozwojem przyszły bogactwa i rozpusta wśród księży. Potrzebowano jakiejś zmiany, która załagodzi sytuację, nie odstraszy wiernych a przy okazji przyciągnie nowe twarze.  Z chęcią powitano pomysł Augustyna z Hippony (św. Augustyn), który wprowadził zasadę predestynacji. Teraz każdemu w momencie narodzin Bóg przyznawał plakietkę ZBAWIONY lub NIE ZBAWIONY. Nie istotne, jak wiedliśmy życie. Można więc było zachowywać się karygodnie, a i tak trafić na chmurkę. Istniał jednak pewien wyjątek- można było dostąpić tzw.  łaski bożej i otrzymać ticket do Nieba. Taki układ spowodował bardzo duże rozluźnienie w kółku wzajemnej adoracji kleru.  Zagarniano fortuny i przepuszczano je na uciechy. Dość dużo osób zaczęło krytykować kościół, zwłaszcza ówcześni władcy.  Na scenę wkroczył więc Tomasz z Akwinu (św. Tomasz) Wprowadzono regułę,  która stanowiła, iż chcąc trafić do Nieba, należy zasłużyć sobie na to uczynkami w życiu doczesnym. Było to odwołaniem do filozofii Arystotelesa, u którego występowała Tabula Rasa (rodzimy się jako pusta strona, którą zapisujemy przez całe życie). Unormowało to sprawy wewnątrz i na zewnątrz Kościoła, a dodatkowo otworzyło furtkę do wykupywania odpustów, umocniło znaczenie spowiedzi a co za tym idzie również pozycję kapłanów. W lekko pozmienianej wersji, pogląd obowiązuje do dziś.

Powrót do przeszłości.  Jak powstał obraz Nieba? To akurat jest dosyć proste. Człowiek od zawsze fascynował się tym, co miał nad głową. Obserwowano gwiazdy, słońce, księżyc i dociekano co to jest to niebieskie. Jako rzecz ówcześnie nieosiągalna, nieboskłon stał się domem zbawionych i samego stworzyciela. Na szczycie siedział Bóg Ojciec. Właśnie. Ojciec. W dawnych czasach, głową rodziny, tym który ją kreował i utrzymywał był właśnie ojciec. Pan domu, któremu z założenia należał się szacunek i posłuszeństwo. Po prostu przeniesiono ten aspekt życia codziennego na wyższy poziom.  Proste, ale genialne. Bardzo fajną kreacją są też anioły, które stanowią uosobienie najskrytszego i odwiecznego marzenia ludzi- możliwości latania. Odkąd wynaleziono pismo, wyrażano chęć wzbicia się w powietrze. Pogańscy Bożkowie nierzadko  przybierali formy ptaków. Pomysł trafiony w dziesiątkę.

Wobec współczesnej nauki i jej odkryć, Kościół musiał wymyślić coś nowego. Jeżeli zapytamy zakonnicę lub księdza „ w o wierzyć, skoro wszelkie dowody naukowe świadczą o tym, że Pismo Święte to tylko bajka dla grzecznych dzieci?” często usłyszymy, że stanowi ono jedynie przenośnię dla konkretnych cech oraz ideałów. Że chodzi o pośmiertny stan energetyczny naszej duszy- ciągłe uczucie szczęścia (niebo) lub samotność i pustka (piekło). Nie wymyślam tego- tak mi to wiele razy tłumaczono. Z tą energią to chyba poszli jednak za bardzo w inne religie. Z drugiej strony, zawsze byłem ciekawy jak to jest być spirytystyczną, świecąca, latającą kulką.

Myślę, że na ten moment wystarczy już moich ateistycznych bluźnierstw. Na jakieś 99% będę dzielił kibelek z Belzim, ale mimo to, pragnę zapowiedzieć kontynuację tematu. W następnych jego odsłonach dowiecie się czegoś ciekawego o czyśćcu, piekle i kreowaniu postaci diabła.
 

 

 

Ciekawostka: Tomasz z Akwinu, był podobno tak niewiarygodnie pulchny, że w blacie stołu wycięto specjalne wgłębienie, aby zmieścił się tam jego brzuszek.

Dołączyłem do ASK.FM, jeżeli chcecie mi zadać jakieś pytania to zapraszam

http://ask.fm/Nudolamacz