Szkoły powinny spłonąć???

Czy znudziła Cię kiedyś lektura szkolna? Mnie tak. Praktycznie zawsze byłem chory, kiedy trzeba było męczyć się nad kolejną knigą, tak beznadziejnie nieciekawą, że aż bolało. Oczywiście wymyśliłem sobie, co w owym czasie nie było głupie, zapisanie się do klasy językowej w ogólniaku. Przecież większość życia przymuszano mnie do przerabiania tego lekturowego okropieństwa, więc co mi szkodzi przemęczyć się jeszcze 3 lata… Problem powstał już na pierwszej lekcji (wprowadzającej) języka polskiego, kiedy to nasza polonistka podała listę książek, jakie mieliśmy przerobić w ciągu roku. Było tego około dwóch stron A4, pisanych maczkiem. W związku z napiętym programem, przerabialiśmy jedną/dwie z nich co tydzień. Czasem więcej, czasem mniej, w zależności od humoru pani „profesor” i tego czy akurat nie wypadał dzień kobiet, nauczyciela, imieniny, urodziny, postrzyżyny.

Odbiegając lekko od tematu, którego i tak jeszcze raczej nie znacie, chciałbym podkreślić, jak śmiesznym jest zwracanie się do nauczyciela, który zazwyczaj ledwie doskrobał się magistra per Profesorze. Serio? Co to ma być? Dowartościowywanie osób o niespełnionych ambicjach? Niektórzy na taki tytuł muszą ciężko pracować, a tu przychodzi takie byle co, ubrane w ciuchy ze szmatlandii, z trwałą na głowie i każe się tytułować, pod groźbą negatywnej oceny za obrazę nauczyciela.

Bitch please….

Ok. Czas już chyba, żeby ujawnić, o czym tak na prawdę jest ten wpis. Otóż ma on poruszyć ważną kwestię; zanudzanie uczniów na śmierć i zniechęcanie do jakiejkolwiek kreatywności.

Zastanówmy się jak wygląda typowa lekcja w szkole, na przykładzie zajęć z języka polskiego: przychodzi nauczycielka, sprawdza obecność i przepytuje z przerobionego wcześniej zakresu. Szkoda tylko, że większość i tak trzeba było zrobić samemu w domu, bo "damie" nie chciało się niczego dobrze wytłumaczyć. Belfrzy idą na łatwiznę. Co roku powtarzają ten sam materiał i bezmyślnie oraz bez ambicjonalnie klepią wysuszone formułki. Każą uczyć się utartych schematów, a nie zachęcają do zagłębiania się w materiał i wyciągnięcia własnych wniosków. Co więcej, takie działanie ze strony ucznia jest przez nich karcone.Czymś takim nie da się zainteresować młodego człowieka, który może i nawet słucha takiego tępego ciągu zdań, ale nie jest w stanie zrozumieć, ponieważ nie przerabiał tysiąc razy danej epoki czy gatunku literackiego. Podobnie sprawa ma się z lekturami obowiązkowymi. Lubi ich być sporo, w przeciwieństwie do czasu jaki powinien być na nie przeznaczony. Z powodu napiętego grafiku i obowiązku przerobienia materiału, nauczyciele poganiają uczniów. W ten sposób promują ilość, a nie jakość, co później widać na wynikach testów czy matur. Oczywiście wszyscy są potem zaskoczeni.

"Jak zachwyca, kiedy nie zachwyca"

(polecam oglądnąć poniższy fragment "Ferdydurke", chociaż pierwsze 2 minuty)

 

 

Dobrze, że wynaleziono streszczenia, prawda?

Cóż…ciężko się nie zgodzić. Materiału jest zbyt dużo, a lekcje jakie są, takie są. Po co się więc męczyć, skoro konieczna wiedza jest tak łatwo dostępna. Zauważmy, że najpopularniejsze wydawnictwa, dodają z tyłu książek opracowania. Prosty, ale skuteczny sposób pozyskania klientów.

Uważam jednak, że mimo braku chęci i ułatwień, jakie nam są dane, należy przeczytać przynajmniej część tytułów. Nie mówię oczywiście o czymś takim jak dzieła 20-lecia międzywojennego, gdzie każda książka jest taka sama i różni się jedynie bohaterami (i to nie do końca), ale o perełkach np. Trylogia, Mitologia, Makbet, Dziady. Nie można przecież szerzyć na siłę buractwa i ciemnogrodu, prawda?

 

 

JAKIE  JEST  WASZE  ZDANIE  NA  TEN  TEMAT ???